Mijn collega
en ik hebben de goede gewoonte over de middag een frisse neus te halen. Vrij
snel hadden we de onmiddellijke omgeving van het Ellipsgebouw verkend en
breidden we ons territorium uit. Zelf opgetrokken uit Brabantse klei, mag ik de
stad ontdekken aan de zijde van een stadsmens. Mijn argwaan tegenover Brussel
ebt langzaam weg. Tijdens onze middagpauzes durven we ook al eens de trein naar
het Centraal Station of het Zuidstation te nemen om daar de benen te strekken
en de omgeving op te nemen. Maar sinds kort ontdekken we Brussel per fiets.
Deze week leidt onze tocht naar Elsene. Stevig op de trappers bereiken we het
Flageyplein en de vijvers van Elsene. En op het moment dat we op het plein in
de Ter Kamerenabdij staan, werkelijk een oase van rust, zegt mijn gids: “Ook
dít is Brussel.” Inderdaad, ook dit is Brussel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten