donderdag 9 februari 2012

De reisgezel

Anderhalf jaar gelden ontmoette ik hem voor het eerst. Rijzige gestalte, zwart driedelig pak, zwarte knielange mantel, een snor die doorloopt tot zijn bakkebaarden, hoge hoed, wandelstok. Mijnheer Epstein-Barr. Mijn opgelegde reisgezel. Inclusief hutkoffer voor een lang verblijf. Geen aangenaam gezelschap. Eerst was hij nadrukkelijk aanwezig, nadien eerder op de achtergrond. Ik was opgelucht toen ik hem eindelijk kon uitwuiven.

En nu is hij terug, mijnheer Epstein-Barr. Eerst had ik hem niet herkend, de dokter wees me op zijn aanwezigheid. En vertelde me dat hij een regelmatige reisgezel zou kunnen worden. Ik schrok.

Hij is streng, mijnheer Epstein-Barr. Hij verwacht dat je hem respecteert, zo niet grijpt hij onmiddellijk in. Hij is tevreden als ik bij hem in de zetel zit. Of hij vat post naast mijn bed, kaarsrecht in zijn meegebrachte Louis XV-stoel. “Blijf nog maar een beetje liggen”, zegt hij dan terwijl hij z’n das herschikt.

Hij reist met me mee op de pendeltrein, mijnheer Epstein-Barr. Soms laat hij me met rust, soms valt hij me zelfs daar al lastig. Hij observeert me op mijn werkplek, draaiend aan z’n snor. In stilte, op een afstandje. Tot hij het welletjes vindt en mijn aandacht eist. Dwingend, geen ruimte voor onderhandelen.

Hij heeft een hekel aan sporten, mijnheer Epstein-Barr, dat mag ik niet van ‘m. Een sociaal leven ligt gevoelig. Als ik zijn wensen voor het vertrek voldoende inwillig, laat hij me gaan. Vaak gaat hij dan zelfs niet mee. Tot hij vindt dat het lang genoeg heeft geduurd. Dan staat hij daar weer. Met z’n wandelstok en hoge hoed.

Hij is jaloers op m’n dochters, mijnheer Epstein-Barr.  Te veel tijd met hen doorbrengen, zint hem niet. Boos zet hij dan z’n kraag recht en roept me tot de orde.

Hij laat soms de teugels vieren, mijnheer Epstein-Barr. Maar vergis je niet. Te uitbundig van mijn verworven vrijheid genieten, wordt bestraft. De gehandschoende hand trekt de teugels dan net iets strakker aan.

Hij verwacht gehoorzaamheid, mijnheer Epstein-Barr. Ik blijf beleefd, probeer geduldig te blijven. Niettemin kijk ik uit naar zijn vertrek. Ik wil zelfs zijn hutkoffer voor hem pakken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten